Ülker Stadı’ndaki karşılaşmaya düzgün başlayan sarı-kırmızılı ekip, 10. dakikada Victor Osimhen’in kaydettiği şık golle 1-0 öne geçti. Oyun üstünlüğünü elinde tutan ve konumlar üretmeye devam eden Galatasaray, 27. dakikada Osimhen’in penaltıdan attığı golle farkı 2’ye çıkardı. Net durumlara giren sarı-kırmızılı grup, Sebastian Szymanski’nin 45+1. dakikada attığı gole mani olamadı fakat devre ortasına 2-1 önde girdi.
Maçın ikinci yarısında iki kadro da birkaç gol durumundan yararlanamadı. Gergin geçen ikinci 45 dakikada skor üstünlüğünü koruyan sarı-kırmızılı kadro, ismini yarı finale yazdırdı.
Spor muharrirlerinin Fenerbahçe – Galatasaray derbisiyle ilgili değerledirmeleri ise şöyle:
Tayfun Bayındır: “Korkaklar her gün ölür”
Ve bu dönem da Fenerbahçe için bitti… Bu sonucun bir numaralı sorumlusu tartışmasız Jose Mourinho’dur. Son periyotlarda hiçbir teknik adam elinde çok daha zayıf takım olmasına karşın, Mourinho kadar korkak ve nahoş futbol oynatmadı. Kadıköy’de kazanmak için oynadığın maça evvel rakibi durdurmak hatta rakibi değil, yalnızca Osimhen’i durdurmak üzere bir planla çıkan hoca, dünyanın en düzgünü de olsa korkaktır. Haftalardır işleyen bir sistemi ‘aman Osimhen gol atmasın’ diye bozarsan senin de fiyakanı Kadıköy’de bozarlar…
Mert Müldür ve önünde Oğuz haftalardır mükemmel performans sergiliyorlar; sen hangi akla hizmet bilinmez, sakatlıktan yeni çıkmış Osimhen’e daima ezilmiş Çağlar ile başlıyorsun. Evvelki bütün büyük maçlara bakalım, Dzeko-En Nesyri ikilisi çoğunlukla tehdit olmuşlar, sen koşmayan, fizik gücü yetersiz Talisca’dan medet umuyorsun… Bu asla büyük hocalık değil, bir sefer daha tekrarlıyorum büyük korkaklıktır.
Bir birinci 45 dakika izledik, Galatasaray’ın soyunma odasına 5-0 ile gitmemesinin nedeni şanssızlık ve beceriksizlik. Fenerbahçe’nin orta alanı yoktu. O birinci 45 dakikada yalnızca iki defa üç pas yaptılar, onlardan birinde de Szymanski’nin ofsaytımsı golü geldi. Tüm ekip beceriksizler ordusu üzereydiler. Hepsi top kaybetme yarışına girmişlerdi. Ancak işte o Szymanski’nin ofsayt mıdır, değil midir anlayamadığımız golü soyunma odasına bir umutla götürdü sarı-lacivertlileri. Büyük hayal kırıklığı yaşayan taraftar ikinci yarının başında ‘acaba mı?’ dedi. Hatta bir orta beraberlik için umutlandılar bile. Fakat atı alan Kadıköy’ü de geçmiş, Üsküdar’ı da geçmiş, Kemerburgaz’a adımını atmıştı bile…
Taraftara yazık, doğum gününü acı bir halde kutlayan Lider Ali Koç’a yazık, yazık da yazık. Daha evvel söylemiştim, yazmıştım, bir defa daha tekrarlıyorum; Fenerbahçe için ligde şampiyonluk Kaf Dağı’nın ardında. Dünkü Galatasaray’ın, bu Osimhen’li Galatasaray’ın bundan sonra kolay kolay ligde puan kaybedeceğini sanmıyorum. Dünkü galibiyetin morali Galatasaray’ı kupada da şampiyonluğa taşır ve bu hiç de sürpriz olmaz.
Okan Buruk’u da ayrıyeten kutluyorum. Dünyanın 1 numarası olduğunu sav eden bir hocaya, üçüncü kere kusursuz bir ders verdi. Ve korkakların her vakit, cesurların ise yalnızca bir sefer öldüğünü kanıtladı.
Ve son kelamım Mourinho’ya… Bükemediğin eli öpeceksin. Meslektaşının burnunu sıkmak sana hiç yakışmadı, utanmalısın! (Milliyet)
Attila Gökçe: “Bu ayıba Oskar(!) verilir”
Bunlar Türk spor tarihine ikinci meşrutiyetin ilan edilmesinden sonra gurur dolu sayfalarla büyük olaylar yazmışlar… Çok büyük zaferleri, çok büyük yıldızları yurt içinde ve yurt dışında kazanılmış bir çok muvaffakiyetleri var. Onca muvaffakiyetin, şiir lezzetindeki maçların geldiği noktada evet büyük bir rekabet var fakat birbirlerine hürmet duymayan bu futbol jenerasyonlarına güzelliği, sportmenliği, hakkaniyeti kimler anlatacak?
Öyle bir geleneğimiz var ki, maçlara çıkan kadrolar seyirciyi selamlarken “sağ ol, sağ ol” diye selamlıyor… Keşke o selamdan sonra karşılıklı hürmete, centilmenliğe, beyefendiliğe de şahit olabilseydik.
Olmuyor, arkadaşlar bu şımarıklığı bitirmenin, nezaketi takıma alıp oyun alanına taşımanın bir dermanı yoksa, sportif muvaffakiyet beş kuruş etmez… O berbatlıktan spor ismine hiç bir onurlu örnek oluşturulabilemez… Yol yakınken hürmet ismine, barış ismine, dayanışma ismine bir şeyler yapın da Türk futbolu sizin bu kahramanlığınızı yazsın… Ne o, çok kral golcüleriniz varmış… Bize ne… Siz çok kral şahsiyetler oluncaya kadar ben susuyorum… Umarım, hakikat dersler de çıkarırsınız…
Şimdi gelelim maça… Hakem Cihan Aydın penaltıda doğu karar verdi… Maçın sonucunu etkileyecek olumsuz uygulaması yoktu. Maç sonrası çıkan mahcubiyet sırasında Cihan Aydın kırmızı kartlarını isabetle kullandı.
Maçın sportif gerçeği Galatasaray’ı yarı finale taşıdı. Bu oyunda sanırım, Mourinho’nun öz tenkit için kendine bir kaç dakika ayırması gerek. Meslektaşı Okan Buruk’un yüzüne vurması da futbol ayıplarında oskar (!) alır… Yanisi yuh! (Milliyet)
Uğur Meleke: “The outdated one! (Modası geçmiş biri)”
Dün saat 19:45 sularında iki grubun 11’leri elimize geçtiğinde birinci düşündürdükleri şuydu: Okan Buruk, Beşiktaş yenilgisinden ders çıkarmış. Formsuz Frankowski’yi ve başı kesik tavuk misali ne yaptığından habersiz Morata’yı yanına oturtmuş. Orta sahayı üçlemiş. Fabrika ayarlarına yakınsamış. Bunun mükafatını de erken buldukları iki golle aldı aslında.
Mourinho’nun 11’iyse iki açıdan sorunluydu: Birincisi, 6 Mart’tan beri oynamayan Çağlar’ın dağınıklığının bütün bir savunma zafiyetine yol açması. Birinci devrede Barış’ın neredeyse her ikili gayrette Çağlar’ı alt etmesi. Portekizli’nin birinci 11 seçiminde bir de yapısal sorun vardı ki o ekibinin 45 dakikalık makûs performansının temel sebebiydi. Fenerbahçe topu ikinci bölgeden üçüncü bölgeye neredeyse hiç aktaramadı bir devre boyunca. Geriden her çıkmaya çalışıldığında önde bir pas opsiyonu bulunamadı. Dzeko esasen Fenerbahçe’nin yarısı. Dzeko’suz Nesyri yüzde 50 verimli bile değil. Talisca da oyun kurulumunda asla Dzeko üzere merkeze gelip pas opsiyonu yaratamıyor. Dzeko yokken İrfan (ve bazen Tadic de) pas opsiyonu olabiliyordu. Fakat Mourinho’nun dünkü Amrabat-Fred-Szymanski orta saha tercihi, toplu oyun için toplam kalitesi yetersiz bir üçlü.
Maçın ikinci yarısında oyuna giren Maximin solda önemli bir hareketlilik yarattı. Çağlar’ın yerine giren Mert Müldür savunmasını dengeledi. Son çeyrekte oyuna dahil olan Dzeko ve Tadic’le de ön tarafta kalite arttı ancak bu değişiklikler skoru değiştirmedi. Okan Buruk’un grubu birinci yarım saatteki tesirli oyunlarıyla aldılar çeşit biletini.
Bu sonuçla birlikte Mourinho’nun Türkiye bilançosu şöyle: Galatasaray’la üç sefer oynadı, hiç kazanamadı. Beşiktaş’a yenildi. Samsun’la iki defa oynadı ve yenemedi. Eyüp’ü yenemedi. Lille’i, Twente’yi, Manchester’ı, Alkmaar’ı, Bilbao’yu, Lyon’u yenemedi. Rangers’ı eleyemedi.
Evet, 2000’lerde-2010’larda Porto’nun, Chelsea’nin, Real’in, Inter’in başında “the special one (özel biri)” vardı. Lakin Fenerbahçe’nin kulübesindeki “the outdated one (modası geçmiş biri)” güya. (Hürriyet)
Güntekin Onay: “Mourinho yeniden kaybeden taraf oldu!”
Fenerbahçe bir darbe daha pasif ve kişiliksiz futbolla mağlup oldu.
Galatasaray, birinci 45 dakikada ne yaptığını bilen ve alanda üstün olan taraf idi. Hakikaten 2-0’ı buldu ve durumlar da yakaladı. Fenerbahçe ise dağınık ve oyunu denetimi altına almaktan uzak bir grup imgesi verdi. Fenerbahçe ne topa sahip olabildi ne de rakip savunmayı zorladı. Durum üretemese de birinci yarının son anlarında gelen golle Fenerbahçe tekrar maça ortak oldu. Lakin şunu net bir biçimde söylemeliyim ki Fenerbahçe gereken kazanma isteğini ve agresifliği maçın hiçbir kısmında alana yansıtamadı.
Mourinho, Edin Dzeko ve Dusan Tadic üzere Fenerbahçe’nin en yüksek skor katkısı yapan iki yıldızını yedek bırakarak büyük yanılgı yaptı. Portekizli teknik adam nedense Anderson Talisca’ya çok inanıyor ancak Brezilyalı futbolcunun bu düzeyde fark yaratacak gücü ve hali yok. Fenerbahçe’nin attığı golde de Talisca topu kaleye vurdu. Brezilyalı’nın Fenerbahçe’ye hiç yararı yok ve oynamaya devam ediyor. Mourinho, nitekim de büyük hayal kırıklığı.
Fenerbahçe, 1 tane zorluk derecesi yüksek maç kazanamadı. Dün de pasif ve kişiliksiz bir futbolla bir diğer derbi maçını kaybetti. Youssef En-Nesyri yırtıcı değil, Talisca güçsüz. Orta saha yaratıcı değil. Hakikaten de dün Fenerbahçe meskeninde bir öbür fırsatı tepti. Maç boyunca durumlara giren ve kazanmayı isteyen Galatasaray idi. Fenerbahçe ligde de ruhsal üstünlüğü getirecek bir maçı ve kupayı kaybetti. Ben Galatasaray’ın dün akşamki maçı hakettiğini düşünüyorum. 1 tane sıkıntı maç kazanamayan Mourinho yeniden kaybeden taraf oldu. (Hürriyet)
Cem Dizdar: “Sandığı üzere değilmiş”
Lig maçı değil lakin lige tesiri büyük olacak müsabakada Fenerbahçe’nin tahlilinin ne olacağı merak konusuydu. O denli ya, Beşiktaş maçında Victor Osimhen’i fonksiyonsuz hale getiren Ola Gunnar Solskjaer tahlili Fenerbahçe takımıyla nasıl mümkün olacaktı? Birinci önemli atak 7. dakikada Galatasaray’dan geldi fakat önünde de sonunda da oyunun hakimi onlardı. Haliyle başlangıç tahlili Fenerbahçe lehine değildi. Nihayetinde stoperleri kusura zorlayan Okan Buruk çözümlemesi Barış Alper Yılmaz, Osimhen ikilisiyle golü erken buldu. Yani santrforsuz oyunu tercih eden Solskjaer’in formülü işletilemedi. Galatasaray Osimhen’e ya da kullandığı alana ulaşırken Fenerbahçe Youssef En Nesyri’ye bir türlü bulamadı! Ne hamlede ne savunmada yoktu mesken sahibi. Amrabat, Fred, Oğuz, Kostic… Orta alanda topu ayaklarında tutacak olanlar üç, dört pas yapamayınca daha da rahatlayan Galatasaray skor avantajıyla topu sakince çevirip, tempoyu istediği üzere ayarladı! Derkeeen… Fenerbahçe’nin birinci önemli atağı geldi ve gol oldu. Ülke de en yeterli bildiği bahse bu sayede kavuşmuş oldu; “Ofsayt çizgisi kalibrasyonu hakikat çekildi mi?”
Bu kadar sıradan görünmezdi
İkinci devresi karşılıklı ataklarla istikrarda geçen bir maç izledik! En azından ligdeki maça nazaran hareketli ve meçhullüğü yüksek bir müsabakaya şahit olurken nihayet Jose Mourinho oyuna “antrenman yapmamış” olduğunu lisana getirdiği “photoshop”lu Allan Saint-Maximin’e gönderdi! Böylelikle ekibe ne derece hakim olduğunu gösteren bir atak daha yapmış oldu! Lakin maç sonuna hakikat futbolun “ülke normalleri” devreye girdi. İtiş kakış, bağırış çağırış, küfür kıyamet… Öğrendik ki, bizim futbolumuz aslında münakaşamızın gücü kadar değerli. Öğrendik ki, bu oyunun yerli ya da yabancı “hakem kararı”yla sanıldığı kadar ilgisi yok. Ve demek ki, futbol Acun Ilıcalı’nın sandığı üzere bir oyun değilmiş. Yoksa “ivmelendiği”ni sandığı grubu tertipli oynayan bir kadro karşısında bu derece sıradan görünmezdi, değil mi? (Fanatik)
Faik Çetiner: “Mourinho çorbası”
Maç başladı, Fenerbahçe karşısında hiç beklemediği bir Galatasaray buldu. Rakibin önde baskısından oyun kuramayan, hakikat dürüst pas yapamayan Sarı-Lacivertli grup birinci 30 dakika içinde kalesinde de 2 gol görünce yeterlice afalladı. 3’lü defans Osimhen ve Barış Alper’i durdurmakta zorlanıyor, Oğuz Aydın ve Kostiç atağa kalkmakta tereddütler yaşıyordu. Devre 2 farkla biterken Fenerbahçe, Szymanski ile bir baht golü buldu. Bu gol, ”piyango“ üzereydi. Birinci yarıda gol konumuna girememiş bir grubun hocası alana el atar atak yapar dedik ne gezer. Mourinho bu, en düzgününü o bilir. Portekizli hoca, yatsın kalksın bahtına dua etsin, yoksa Kadıköy’de tarihi farkı yerdi. Maçın son 30 dakikasında Mourinho’dan ezberlenen ataklar geldi. Sırasıyla Mert Müldür (Çağlar’ın yerine) Maximin’i oyuna aldı.
Düşünün devre ortası gönderilmek istenen Maximin kurtarıcı diye alanda. Dzeko ve Tadiç’siz olmaz onlar da oynasın. Kim nerede ne oynuyor aşikâr değil, saha içi “Mourinho çorbası” üzere. Sonuç tekrar hüsran. Mourinho bu maçtan sonra artık ne Okan Buruk ne de Galatasaray için konuşmasın. Kupalar bir bir gidiyor. Süper Lig de giderse siz bakmayın idarenin ağzına. Neden mi? Kendi de sarfiyat.. NOT: Alanda olmasa bile komutan! kenarda savaşıyor. Alkışlayın Mert Hakan Yandaş’ı. (Fanatik)
Serkan Akcan: “Buruk kazandı”
Mourinho, bu dönem Okan Buruk ile ikisi Kadıköy’de üçüncü kere karşılaşıyor olmasına karşın hiç birinde rakibine üstünlük kuramadı. Birincisi kazaydı diyelim fakat bu sefer Mourinho’nun mazereti olamaz. 3-4-1-2’de Talisca ile Nesyri’yi önde kullanan Fenerbahçe’ye karşı Kaan Ayhan’ı sağ bekte kullanıp merkezde Lemina ile sertlik arayan Okan Buruk için işler beklediğinden güzel başladı. Tıpkı Kadıköy’deki ilk lig maçında olduğu üzere. Enteresandır, Okan Buruk ve futbolcuları dün gece de 28 dakika dolduğunda 2-0’ı yakalamayı başarmıştı. Nedense, Kadıköy’de Galatasaray, Fenerbahçe’ye karşı Okan Buruk devrinde çok rahat maçlar çıkardı. Yalnızca geçen dönem İsmail Kartal skoru 0-0’da tutmayı başarabilmişti. Dün gece de Galatasaray dönemin en rahat birinci yarılarından birini oynamış olabilir. Talicsa ve Nesyri ortasındaki aralıkların çok açık olması, sol forvette oynayan Barış Alper’in Oğuz Aydın’a üstünlük kurması, Kaan Ayhan’ın Yunus’tan çok dayanak gelmemesine karşın Kostiç’i fiziğiyle durdurması üzere ayrıntılar maçın senaryosunu şekillendirdi. Tek maç üzerinden oynanan bir kupa maçına Okan Buruk ve grubu çok daha yeterli hazırlanmış göründü. Meğer ki, bir kaç gün önce ligde Beşiktaş’a yenilerek büyük bir baskı yiyen taraf yeniden Buruk ve futbolcularıydı. İşler Galatasaray’ın istediği üzere giderken 62’deki Frankowski-Lemina değişikliğiyle Kaan merkeze geçince sağ kanat hamleleri toparlandı. Hafta sonu Beşiktaş’a kaybedip hem puan hem moral kaybeden Galatasaray bu dönem ikinci defa Fenerbahçe’yi Kadıköy’de yendi. (Fanatik)
