Biga’da ömrünü sürdüren 59 yaşındaki Uygun, bir taraftan ilçedeki fabrikada emekçi olarak çalışıp öteki taraftan Biga ve köylerinden dokuma tezgahı, bakır ve çini eşyalar, el dokuması halı üzere çok sayıda etnografik eşya topladı.
Hobi maksatlı topladığı bu antika eşyaları meskeninde biriktiren Uygun, emekli olduktan sonra kendisine en uygun işin antikacılık olduğuna karar verdi.
Kendisine ek gelir sağlamak emeliyle elindeki antika eşyaların satışını yapmaya başlayan Uygun, topladığı eşyaların konutuna sığmaması üzerine 4 yıl evvel dükkan açtı.
Eski tarım aleti yabadan dokuma tezgahına, Fransız çini sobasından Osmanlı devrinden kalma soda şişelerine, gelin aynasından rengarenk Murano camlara kadar birçok tarihi eşyanın yer aldığı dükkan, sayısı bugün 3 bine ulaşan nesneyle meraklılarına kültür hizmeti de veriyor.
Dükkanda en eski kesim olarak 1850’li yıllardan kalma para kasası, 1930’lardan soba, 1860’lardan aynalar ve periyodun el işçiliğini yansıtan pek çok eser sergileniyor.
– “Bazı malların maddi pahası sıfır lakin tarihi kıymeti, geçmişi var”
Günay Uygun, AA muhabirine, eşyaların pahasının maddi değil, taşıdıkları öykülerle ölçüldüğünü söyledi.
Kentsel dönüşümden, yıkılacak meskenlerden çıkan eşyaları değerlendirdiğini anlatan Uygun, “Kimileri, miras olarak düşen meskenlerin içlerini boşaltmak istiyor. Daireyi ya da konutu satıp, parayı alıp gitmek istiyor. Geçmişini düşünen yok, ben onları topluyorum. Burada kıymetlendirmiş oluyorum zira kimi malların maddi bedeli sıfır fakat tarihi bedeli, geçmişi var; 50, 100, 150 yıllık.” diye konuştu.
Uygun, bunları alıp ilgilendikçe ne işe yaradığını, ne vakit kullanıldığını, ne emelle yapıldığını öğrendiğini lisana getirerek, “Satarken de insanlara aktarıyorum. Tıpkı vakitte ilgisi olan ancak biriktirmek için yeri olmayan bahis komşu da dükkana gelip bakabiliyor.” dedi.
Dükkandaki tarihi eşyaların ziyaretçiler için müze niteliği taşıdığını da söz eden Uygun, “eski” ile “antika” ortasındaki farkı, “Nadir bulunan ve el personelliği yüksek eserler, antika olarak kıymetlendirilir.” diye anlattı.
Antikaların kendisine huzur verdiğini anlatan Uygun, “Eski traktör oturağı elime geçiyor. Ne vakit yapılmış, kim yapmış, nasıl yapılmış? Bunları düşünmek beni gençleştiriyor. Bugünlerde herkes teknolojiye yönelmişken, el işçiliğiyle yapılan şeylere bakmak insanı rahatlatıyor, huzur veriyor. Geçmişimizi yad ediyoruz.” diye konuştu.
Eşyaların bir kısmının koleksiyonerler, müze açmak isteyenler ya da dekor meraklıları tarafından satın alındığını aktaran Uygun, kelamlarını şöyle tamamladı:
“Genelde evrak, doküman, kitap, kullanılmış öküz arabası, kağnı tekerleği, kılıç, kama, tüfek… Farklı farklı eserler var. Bu işi yaparken eser yelpazesi de genişliyor. Bugün biri getiriyor, bakıyorum, ya hiç görmediğim eser oluyor ya da ben diyorum, ‘Bunu satabilir miyim?’ Kimi eserleri alıyorum. bir halde de birikiyor. Aldığım eserlerin 5’inden 2’sini satıyorum, 3’ü kalıyor. Aldığım bir eşyaya satılır, satılmaz diye de bakmıyorum. Nadirse elimde bulunsun istiyorum. Gelen müşteri ya da ziyaretçi baksın istiyorum. O gayeyle da alıyorum. Bu sefer de ayrım yapmıyorum, kim ne getirirse alıyorum.”
