Suriye’de terör örgütü Heyet Tahrir el Şam’ın (HTŞ) ve Suriye Ulusal Ordusu’nun (SMO) başlattığı ilerleyiş 7 Aralık’ta Baas rejiminin devrilmesi, Esad’ın ülkeden kaçmasıyla sonuçlandı.
Yeni idarenin gelmesiyle de ülkede yaşayan azınlıklar Esad gittiği için bir taraftan sevinirken başka yandan kaygı duyduklarını tabir etti.
Azınlık haklarını dünya gündemine getiren Sözcü TV muhabiri Gülnur Saydam, yılların tecrübesi duayen gazeteci Uğur Dündar ile Arena’da, Suriye’de yaşadığı olayları anlattı.
Kaos ortamına birinci günden itibaren Sözcü TV kameramanı İlyas Yiğit ile birlikte adım atan Saydam, Suriye’deki çatışmaların ortasında gazetecilik tarihine geçen yayınlar yaparken, mevt tehlikesini göze alıp halkın sesi oldu.
Saydam, ülkede yaşayan sekülerler başta olmak üzere Aleviler, Hristiyanlar, Dürziler üzere azınlıkların hem Esad rejiminden kurtuluşlarını kutlamaları hem de HTŞ üzere “radikal unsurların” baskılarından ötürü yaşadıkları tasayı aktarmıştı.
İlgili haberinin akabinde toplumsal medyada amaç gösterildiğini, şahsî bilgilerinin paylaşıldığını ve tehdit edildiğini söyleyen Saydam, trollerin kendilerini bu ‘provokatör’ olarak göstermesinin can güvenliklerini riske attığını söyledi.
Saydam şunları söyledi:
*Çoğu vakit lokal halkın bize verdiği ekmek, zeytin ya da bazen bir modül peynirle yönetim ettik. Sıcak bir yemek bulmak neredeyse imkansızdı.
*Kimi vakit yanımıza aldığımız konserve ya da atıştırmalıklarla günü geçirdik. Lakin en büyük sorun sudu. Pak su bulmak çok zordu. Birden fazla vakit güvenemediğimiz kaynaklardan su içmek zorunda kaldık.
*Ruhsal olarak çok yıpratıcıydı. Daima diken üstünde olmak, mevt endişesiyle haber yapmak, fizikî yorgunlukla birleşince anksiyete kaçınılmaz oldu. Her gece silah sesleri ortasında uyumaya çalışmak, her an bir şey olacak dehşetiyle yaşamak kolay değil.
*Ancak bu zorluklara karşın, oradaki insanların sesi olabilmek, onların yaşadığı dramları dünyaya aktarabilmek için çaba ettik.
*Açıkçası döndükten sonra da bu yaşadıklarımı zihnimden büsbütün silemedim. Bir mühlet uyumakta zorlandım. Geceleri hala o silah seslerini duyar üzere oluyordum.
*Ama vakitle biraz toparlandım. Alışılmış ki bu süreçte ailemin ve yakın etrafımın dayanağı çok değerliydi. Meslektaşlarımın da takviyesini hissettim. Lakin hala o bölgede yaşanan dramlar aklımdan çıkmıyor.”
