TBMM Genel Heyeti’nde; TBMM, Anayasa Mahkemesi, Adalet Bakanlığı ve Dışişleri Bakanlığı’nın 2025 yılı bütçeleri görüşülüyor.
Görüşmelerde Adalet Bakanlığı bütçesine ilişkin söz alan MHP İstanbul Milletvekili Feti Yıldız, şöyle konuştu:
“Tarih boyunca düşünürler, filozoflar, hukukçular, din adamları adaletle ilgili fikirler üretmiş, teoriler geliştirmiştir. Lakin bu fikirler ve teoriler bir tarafıyla eksik kalmıştır. Zira hukuk kavramı tabiatı gereği eksiktir. Tarihi deneyim temelinde şunu söyleyebiliriz; bütün yasama faaliiyetleri gelecekteki davalarda gerçek ve haklı kararın ne olacağını evvelce belirlemeye uğraşır. Lakin yasa koyucu bütün ihtimalleri evvelce göremez. Çünkü insan bütün vakitler kuralları ve insanın temel gereksinimini karşılayacak ivme ve kudrete sahip değildir. Adalet hissini insanın fıtratına yerleştiren onu var eden Allah’tır. Beşerler adalet hissiyle doğar yani. Bunun bir sonucu olarak her insan hangi eğitim düzeyinde olursa olsun adaletli bir aksiyon ile zıttı olan zulmü birbirinden ayırt eder. Bu kabiliyet tüm insanlarda vardır.
Bugünkü adaletin adalet kavramının şekillenmesinde kıymetli bir tesire sahip olan Yusuf Has Hacib, başyapıtı Kutadgu Bilig’de adalet ile devletin bekası ortasında direkt bir bağlantı olduğunu vurgular. Sevgi, nefret, heves, öfke üzere hislerin adaleti gölgeleyeceğini lirik bir formda anlatır. Hukuk siyaset iktisat halk ortasındaki alakalarda adil olunduğu surece devletin yaşayacağını aktarır. Osmanlı Türk Devleti’ndeki yetiştirilen ulema devletin asırlarca ayakta kalmasına adalet dairesi anlayışıyla açıklar.
‘HUKUKÇULAR BU İŞLERDEN HABERDAR DEĞİLDİR’
Önceki konuşmacı arkadaşlardan, milletvekillerinden küme lider vekillerinden Anayasa Mahkemesi, Yargıtay kararlarıyla ilgili tenkitler fikirler duyduk. Ben de bu hususta kimi şeyler söylemek istiyorum. Anayasayla garanti altına alınmış temel hak ve hürriyetlerden rastgele birinin kamu gücü tarafından ihlal edildiği teziyle başvurulacak bir hak arama yolu olarak ferdî müracaat 23 Eylül 2012 tarihinde açılmıştır. Anayasa Mahkemesi incelemeler sonunda hak ihlalinin bir mahkeme kararından kaynaklandığını tespit ederse ihlali ve sonuçlarını ortadan kaldırmak için yine yargılama, yargılamanın yenilenmesi değil, hukukçu arkadaşlar yine yargılama yapmak üzere belgeyi ilgili mahkemeye gönderir. Yeni periyot yargılama yapılmasında hukuksal fayda bulunmadığı durumlarda müracaatçı lehine uygun bir tazminata hükmedilir. Yani bunu belirtmeden geçemeyeceğim. Maalesef birtakım hukukçular tekrar yargılamayla yargılanmanın yenilenmesini birbirine karışacak kadar bu işlerden haberdar değildir.
‘MEVCUT ANAYASAL SİSTEM BİR KENARA BIRAKILARAK…’
Bir de şu konunun altını çizmek zorundayız. Anayasa Mahkemesi bazen kendini başka mahkemeler ismine direkt karar vermeye yetkili görüyor. Bu durum yargı bağımsızlığı ve anayasal sisteme alışılmamıştır. Bunu aklımızdan çıkarmayalım. Bu karmaşaya son vermek için ferdi müracaat hakkı tekrar düzenlenmeli temel kriter olarak da kanuna açıkça karşıtlık halleri ve takdir yetkisinin keyfi ve berbata kullanılmasıyla sonlandırılmalıdır. Yanlış uygulamalar sebebiyle kişisel müracaat maalesef yargı sistemimizi zayıflatan sistemsel bir sorun haline gelmiştir. Ferdî müracaat bir olağan ya da harikulâde kanun yolu değildir. Lakin Anayasa Mahkemesi başka mahkemelere dönük olarak buyruk ve talimat niteliğinde karar veremez. Daha evvel de belirttiğimiz üzere mevcut Anayasal sistem bir kenara bırakılarak Anayasa Mahkemesinin muhteşem pak mahkemesi olduğu biçiminde toplumsal bir algı oluşturulmak istenmektedir. Anayasa Mahkemesi bu türlü bir rol üstlenemez. Anayasa Mahkemesinin, Yargıtay’ın her ikisi de başka farklı yargı hususlarında yüksek mahkemedir. Bu nedenle ortalarında bir derece farklı olmadığı üzere kararlarının tesiri bakımından da bir öncelik sonralık sıralaması yoktur.
Kuvvetler ayrılığı unsuru çeşitli hallerde zedelenir. Bunlardan biri de yargısal aktivizmdir. Yargısal aktivizm bazen yasama organının etkisizleşmesine bazen yasama kararlarının iptaline bazen de yargının yasama organının yerine geçmesi olarak karşımıza çıkmaktadır. Hukuk normu koyma iradesi milletin seçilmiş temsilcilerine aittir. Milletvekillerine aittir. Anayasa Mahkemesi birtakım kararlarıyla seçilmiş organlar üzerinde tahakküm kuran kürsüden yasa yapan mahkeme pozisyonuna düşmektedir. Ceza hukukun konusu kabahattir. İnfaz hukukunun konusu da hatalıdır. Uygun bir infaz rejimi olmadan ceza ve ceza mahkemesi ne kadar düzgün olursa olsun cezai adaleti tam olarak sağlanamaz.
İnfaz Kanunumuzun 108. hususunun üçüncü fıkrasında iki kere tekerrür kararları uygulanması halinde şartlı salıvermeden yararlanamaz diyor hükümlü. Bu uygulama bazen büyük adaletsizliklere sebep oluyor. Örnek vereyim; bir kişinin birinci cezası 600 TL. İkinci cezası da bir ay. Yani mükerrir. Bu kişi bir süre sonra bir cürüm daha işledi. 20 yıl ceza aldı. Evvelki 600 TL ve bir ay mahpus cezası sonucu olarak 20 yıl mahpus cezasının tamamını kapalı ceza infaz kurumunda geçirmek üzere vicdanları sızlatacak bir sonuçla karşı karşıyayız. Bunun için de çözüm kolay infaz kanunu 188/3’ü büsbütün çıkarıp atalım. Uygulamayı da üç bölü dörde çevirebiliriz. Kimi kanunlarda eksikler var diyorsak çok sık bugünlerde tutuklama itirazları duyuyoruz bunun için de ceza kanunu başta olmak üzere, siyasi partiler kanununu, seçim kanununu, infaz kanununu ve yamalı bohçaya dönmüş Anayasa’yı gelin daima birlikte değiştirelim.”
