Tuğçe Özdemir Şanlı, 2017 yılında muhasebecilik yaparken bilgisayarda yazıları bulanık gördüğünü fark edip, hastaneye başvurdu. Yapılan tetkiklerin akabinde Aziz’in hastalığının nörolojik olduğu, beynine pıhtı atması sonucunda yüksek basınçla göz hudutlarının inceldiği ve bu nedenle bulanık görmenin ortaya çıktığı belirlendi. Kısa müddette yüzde 95 oranında görme yetisini kaybeden Tuğçe Özdemir Aziz’e bu hastalığın geri dönüşünün olmadığını söylendi. Hayatı bir anda değişen Aziz, arkadaşlarının ve ailesinin dayanağıyla 2021 yılında evvel judoya akabinde da futbola başladı. Judoda kısa mühlet içerisinde ulusal ekip forması giyen Tuğçe Özdemir Aziz, gittiği kamplarda, 15 yaşındayken ‘tavukkarası’ (gece körlüğü) rahatsızlığı geçirip yüzde 95 oranında görme yetisini kaybeden judocu Gökhan Sait Ulu ile tanıştı. Bir müddet sonra birbirlerine aşık olan çift, judonun akabinde birlikte futbol oynamaya başladı. Eylül ayında Yenimahalle Belediyesi Görme Engelliler Spor Kulübü bünyesinde oluşturulan bayan futbol ekibinin kesimi olan Aziz, tıpkı kulüpte futbol oynayan Gökhan Sait Şanlı ile 5 ay evvel evlendi. Görme engelli çift vakit zaman birlikte idman yapıp, birbirlerine dayanak oluyor.
‘SPORA BAŞLADIKTAN SONRA 65 KİLOYA DÜŞTÜM’
Tuğçe Özdemir Aziz, hastalandıktan sonra 3,5 ay içinde görme yetisini yüzde 95 oranında kaybettiğini belirterek, “Bunu fark ettiğimde ablamın kolundan çıkmamaya ve bir yerlere tek başıma gitmemeye başladım. Evvelce baston kullanmıyordum. Yere düştüğüm oluyordu. ‘Herkes bana bakıyor, baston kullanmamalıyım’ diyordum. Fakat birkaç olay yaşadıktan sonra hakikaten baston elime yapıştı. Bunu kullanmam gerektiğini anladım. Zorlukları oluyor, alay eden de oluyor. Ruhsal olarak tedavi görmedim, yardım almadım lakin ailemin takviyesiyle spor topluluğuna girdim. Sonra hocalarımın dayanağıyla bunu aştığımı düşünüyorum. Sporu da açıkçası sevmiyordum. Yani koşmak, yürümek, nefes nefese kalmak bana nazaran değildi. 90 kiloyla başladım bu spora, sonra 65’e düştüm” dedi.
‘FUTBOL SAYESİNDE EVLENME TEKLİFİ ALDIM’
Eşiyle de bu süreçte tanıştığını anlatan Ulu, “Gökhan ile tıpkı süreçte judo ulusal kadrosuna seçildiğimiz ve Ankara sportmeni olduğumuz için otobüse, uçağa birlikte binip tüm kamplara birlikte gittik. Birbirimizden pek haz almıyorduk hatta çok sevmiyorduk o süreçte. Fakat bir şeyler paylaştıkça konuşmalar sıklaştı. Beni görme engelliler futboluna davet etti. Beni daha çok bu topluluğa katmak istiyordu. Zira o da fark etmişti; ben görenden geldiğim için ürkektim. Beni bir gün maça davet etti. Ben muvaffakiyetler dilemek için alana girdiğimde kocaman bir pankartla karşılaştım. Arkadaşlarıyla hazırlamışlar; ‘Benimle evlenir misin Tuğçe’ yazılı bir pankart. Şok oldum, çok duygusal bir andı. Judo sayesinde tanıştık, futbol sayesinde evlenme teklifi aldım. İki spor branşı sayesinde eşimi buldum. Futbol dışarıdan bakıldığında çok erkeksi geliyor aslında. Sonra yavaş yavaş idmanlara başladım, bu süreçte eşimle bir arada çalıştık. Ben futbolla kulağımı kullanmam gerektiğini öğrendim” diye konuştu.
‘GÖRME ENGELLİLER BASTONLARINI ELLERİNDEN BIRAKMASIN’
Takım arkadaşlarıyla bir arada olimpiyat görmek istediklerini söyleyen Tuğçe Özdemir Büyük, “Kadın futbol kadrosu olarak yeni paralimpik olduğumuz için talihimiz olimpiyatlarda yüksek diye düşünüyorum. Altın madalyayı Türkiye’ye getirip İstiklal Marşımızı okutmak çok isteriz. Görme engelli arkadaşlarıma tavsiyem; az da görse, çok da görse, hiç görmese de katiyen bastonu ellerinden bırakmasınlar. Benim görme engelli olduğum dışardan muhakkak olmuyor mesela. Lakin baston kullanmazsak trafikte biz hatalı oluyoruz. Bastonumuzu savura savura, sallaya sallaya hoş güzel gezebiliriz. Bir de görme engelliler için baston yolu çok yok. Bilhassa başşehir Ankara’da yaşadığımız halde. Eşim, iş yerine baston yolu olmadığı için 15 dakika fazla yürüyerek uzun yoldan gidiyor. Bunlar bizi zorluyor. Biz dilekçe yazıyoruz. Bunun peşine biz düşüyoruz. Otomobiller kaldırımın üstüne park ediyor. Yaya geçemezken görme engelli nasıl geçsin oradan? Bu yüzden biz bu bahislerde kahır yaşıyoruz. Toplumumuz buna hassas olursa, bizi gördüklerinde itip kalkmak yerine biraz daha hürmet çerçevesi içerisinde bize davranırlarsa daha hoş olur” tabirlerini kullandı.
‘ALLAH TÜM GÖRME ENGELLİLERE BU TÜRLÜ BİR EVLİLİK YAŞATSIN’
Gökhan Sait Büyük ise görme yetisini kaybettikten sonra ruhsal olarak çok zorlandığını belirterek, “2015 yılında EKPSS’ye girdim. Allah nasip etti 2015 yılında memur olarak atandım. Bu süreçten sonra benim hayatım bir biçimde düzelmeye başladı. Sporla tanıştım, futbolla tanıştım, B1 görme engelli futbolunu yapmaya başladım. Futbolu çok sevdiğim için bunu yapmak istiyordum. Spor etrafım o süreçte beni judoya da teşvik etti. İki sporun da görme engelliler için çok değerli bir spor olduğunu düşünüyorum. Zira bağımsız hareketleri çok geliştiriyor. Kulağınızı, hareketlerinizi geliştiriyor. Baston kullanımı keza o denli daha da gelişiyor. Etrafınızdaki cisimlere yaklaştığınız vakit hareketleriniz daha da güçleniyor, istikamet duygusu daha kuvvetleniyor. Görme engellilerin spor yapmasını tavsiye ediyorum ben. Eşimle de bu halde tanıştık. Kamplarda bağlantımız pekişerek bir düzeye ulaştı. Daha sonra evlilik kararı aldık. 7 metrelik kocaman bir pankart yaptırdım. Kendisini çok sevdiğimi söyleyerek evlilik teklifini yaptım. O da kabul etti. Allah tüm görme engellilere bu türlü bir evlilik, bu türlü bir memnunluk yaşatsın diyorum” dedi.
