Ferhan YILDIZ
Futbol kolay oyundur. Yetenek, akıl, motivasyon ve dayanıklılık bir ortaya geldiği ölçüde muvaffakiyet gelir, bu bileşenlerde aksamalar olduğunda da aksilikler ortaya çıkar. Dün Fenerbahçe’nin eksik ve deneyimsiz rakibi karşısında düştüğü durum, bir futbol aklı tutulmasının doğal sonucudur.
İdeal on bir kavramı Mourinho’nun başında yok. Makul bir oyuncu kümesiyle oynuyor ve maça nazaran karar veriyor. Bu teknik adamın profesyonel anlayışı bu türlü ve bunu değiştirmek mümkün değil. Fenerbahçe’nin dönem başında hayal ettiğimiz ülkü savunma kurgusu hem sürat hem de dayanıklılık noktasında rakiplerine çok fırsat tanımayacak bir yapıydı. Tandemde Djiku-Becao kanatlarda Osayi ve Jayden potansiyel olarak üstün ve heyecan verici bir geri dörtlü dizilişiydi. Djiku’nun kısa periyodik, Osterwolde’nin de uzun periyodik sakatlığı bu tabloyu yerle yeksan etti ve ne yazık ki teknik grup, mevcut takım ve UEFA’ya bildirilen liste içerisinde yanlışsız tahlilleri bulamıyor.
Bana nazaran Çağlar ve Mert ikilisi gereğince baht buldu. Bu ikilinin kalibresi Fenerbahçe savunma çizgisini tutacak ölçüde değil. Bu kadar geçirgen bir bekle ve bu kadar atak zamanlaması sıkıntılı bir stoperle, Avrupa’da ilerleyemez, Türkiye liginde de başarılı olamazsınız. Olmaz. Eşyanın tabiatına, bu kolay oyunun matematiğine alışılmamıştır. Çağlar’ın stoper olduğu bir kadroda, savunmada asla ofsayt taktiği kullanamazsınız.
Fenerbahçe’de dün alanda bir tane futbol aklı vardı. Dusan Tadic. Nefesi yettiği ölçüde, kilit paslar attı, Dzeko ve Osayi Samuel’i defansın ardına kaçırarak AZ kadrosunu sıkıntı durumda bıraktığı dakikalar oldu. Tadic noktasında da bir bayrak kaldırmak gerekiyor. Çizgi oyuncusundan sprinter olmasını bekleriz. Dünya futbolunun normali, genel kabul görmüş prensibi budur. İleriye hakikat atılan toplara yer yer patlayıcı bir güçle koşar kanat oyuncusu. İsmi üstünde kanat. Uçurur.
Tadic kendisi üzere mesleğinin son devirlerini oynayan Dries Mertens konumunda pekâlâ kullanılabilir. Oyun aklı ve saha görüşü buna müsaittir. Tadic’i çizgide kullanmak, Fenerbahçe grubunun futbol aklını ve üretkenlik olasılıklarını sekteye uğrattığı üzere, bu maçta sakatlıktan ötürü takıma giremeyen İrfan Can üzere öbür bir futbol aklının kullanım alanını da kısıtlıyor.
Dünkü maçın beni en çok düşündüren imajı, AZ ekibinin kalecisinin ve savunmamızı kanattan göbeğe hakikat delerek golü atan oyuncusunun yüz sözleriydi. Ergenlikten, birinci gençliğe yanlışsız yeni adım atmış çocuksu hızlı oyuncular karşısında tutunamadı Fenerbahçe ekibi. Trabzon maçındaki güçlü tepkiden sonra, bize izletilen bu düşüklük, Fenerbahçe’de yönetim-teknik grup ve oyuncu ortasında kuvvetli bir bağının olmadığını da gösteriyor. Ekibimiz, çikolatalı motivasyon pastasının üstüne çileği koyamadı.
Fenerbahçe ligin ikinci yarısına kadar, Galatasaray’la puan farkını iki maç düzeyinde meblağ ve orta transferde hakikat atımları atarsa, dönem sonu ipi göğüslemek için %10 bahtımız olabilir. Aksi takdirde topluluğa “Size o denli bir takım kuracağım ki şampiyonluk kelamı vermemize gerek kalmayacak” diyen Ali Koç başkanlığında bir hüsran yılı daha mukadder görünüyor.
