Çocukluğunda Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ü gören 102 yaşındaki Şaban Yaylalı, Büyük Başkan’ın vefatının akabinde İstanbul’da yaşanan büyük acıyı 86 yıldır yüreğinde taşıyor.
Atatürk’ün vefatının akabinde Dolmabahçe Sarayı’nda naaşını ziyaret edip hürmet duruşunda bulunan Yaylalı, hayatını İzmir’in Konak ilçesinde kızıyla sürdürüyor.
Yaylalı, 4 yaşında gördüğü, 16 yaşında ise vefat haberini aldığı Atatürk’e hürmet ve sevgisini içinde daima taze tutuyor.
Lozan mübadillerinden olan, emekli öğretmen Yaylalı, AA muhabirine, Atatürk’ü birinci defa 1926 yılında Sivas’taki köylerine geldiğinde gördüğünü söyledi.
Yaylalı, Erzurum’a giderken köylerine uğrayan Büyük Öncü’nün burada köylülerle sohbet ettiğini anlatarak, “Biz köyde ahırın içinde yaşıyorduk, hayvanlar bir tarafta biz bir tarafta. Kışın onlar ısıtıyor bizi. Biz burada yıllarca kaldık, arazi verdiler. 1926 yılında Gazi’nin Erzurum’a geçişi sırasında köylüler yola çıktılar ve ondan yeni konut yapılmasını istediler. O rica üzerine Mustafa Kemal bize orada yeni mesken yaptırdı.” dedi.
Atatürk’e hayranlığının o periyotta başladığını lisana getiren Şaban Yaylalı, ilkokulu ve ortaokulu Tekirdağ’da okuduğunu, 1938’de İstanbul’da ziraat okuluna kayıt yaptırdığını tabir etti.
Yaylalı, İstanbul’daki okula yeni başladığı devirlerde aldığı acı haberi şöyle anlattı:
“O gün hava puslu, biraz rutubetli. 8 arkadaş meyve bahçesinde çalıştık. Saat 12’ye yanlışsız okula geldik. Okula geldiğimizde Türk bayrağının yarıya indirildiğini gördük. Atatürk’ün öldüğünü öğrendik ve hepimiz şoke olduk. ‘Öğleden sonraki derslere girmeyelim’ dedim lakin okul müdürü ‘derslere gireceksiniz’ dedi. Derslere girdik fakat derslerin hayrı yok. Perşembe günüydü sanırım.”
Atatürk’ün vefatının akabinde naaşını ziyaret etmeleri için müsaade verildiğini tabir eden Yaylalı, şöyle devam etti:
“İstanbul’un Fındıklı semtinden itibaren yaya kaldırımında 4’erli şahıslar halinde kümeler vardı. Dolmabahçe’ye kadar yürüdük. Büyük kapıdan girdik. Katafalkı görünce bir ağlama sesi duyuluyor, çınlıyor saray lakin kimse kimseyi görmüyor. Niyet yok, büsbütün ona hürmet duymak için yürüyor. Düşenler, bayılanlar var hatta bu bayılanlar içinde ölenler var. Hiç durmadan önünden geçtik, gereken taziyeyi verdik.”
“Onun üzere bir önder gelmez”
Gazi’nin cenazesinin 19 Kasım 1938’de Ankara’ya hakikat uğurlanışına da şahitlik eden Şaban Yaylalı, o gün kalabalıktan adım atmanın mümkün olmadığını söyledi.
Yaylalı, Gülhane Parkı’nda top arabasının ardında çok sayıda kişinin olduğunu söz ederek, “Arkasından gözü yaşlı, başı eğik yabancı ülkelerin temsilcileri ve askerleri takip etti. Burada Zafer Gemisi’ne nakledildi, oradan da açıkta bekleyen Yavuz Harp Gemisi’ne. İzmit’e kadar denizden taşındı, daha sonra trenle Ankara’ya uğurlandı.” dedi
O sırada herkesin kendinden geçtiğini anlatan Yaylalı, şöyle konuştu:
“O kocaman adam, o kocaman başkan bize bir vatan teslim etmiş, vatan vermiş. Bu vatanı bize teslim eden kişiyi artık insan gücüyle ne varsa sarf etmiş oluyorsunuz. Artık hislerinizin hepsini ona vermiş oluyorsunuz. Öteki bir şey düşünemiyorsunuz. Düşünmek mümkün değil. Yalnızca Atatürk diyorsunuz, yalnızca Atatürk. ‘Nereye gidiyorsun, niçin bizi bırakıyorsun, neden gidiyorsun’ diye gerisinden bağıranlar, ağlayanlar var. Artık bile birebir hisleri yaşıyorum. Onun üzere bir kişi, onun üzere bir başkan gelmez, gelmeyecek. Dünyanın en uzak ülkelerinden bile onun cenazesine geldiler. Bu kadar sevilen, bu kadar güçlü özelliğe sahip bir önderdi.”
