Adana’nın Kozan ilçesinde, yatırılan bayram ikramiyesini alan emekliler, ikramiyenin az olduğunu söz ettiler.
Emekliler yansılarını şöyle lisana getirdiler:
“Bayram ikramiyesini çektim. Ne yapacaksın bayramda alışveriş? Ne yapacak bu para? Ne alacağız şeker, kolonya 200 lira olmuş şekerin kilosu, nasıl alacağım? 16 bin lira maaş alıyorum. Yetmiyor, nerede yetiyor? Bayram geliyor işte verdiği para burada. Alışveriş yapamayacağım, nereden yapacağım? Seyredeceğim. Torunlara harçlık yok, 40 tane torun var benim isterlerse yok işte para.”
“ALIŞVERİŞİ YARIM YAPIYORUZ”
“İdare edeceğiz para yetmez de yönetim edeceğiz. Parana nazaran alışveriş yapıyoruz. Torunlara para veremeyiz lakin kendi paramız bize kâfi. Onlar kazansın da alsın. Maaş fakat bana yetiyor.”
“Aldık bayram ikramiyesini. Alışveriş lakin yarım yapıyoruz. Ne yapalım, istediklerimizi alamıyoruz. Torunlar harçlık isteyecek ancak harçlık kalırsa verebilirsek. Maaşımızın en az 30 bin lira olması lazımdı, olağan bir emeklinin. İkramiye bir maaş olması lazımdı. Yoksa harçlık üzere bir şey oldu bu dört bin lira.”
“TORUNLARA HARÇLIK VEREMEYECEĞİZ”
“Bayram ikramiyesini çektik lakin o an gitti. Aslında borcumuz vardı. Alışverişi ne ile yapacağız, kartla yapacağız yeniden borçlanacağız. Torunlar harçlık veremeyeceğiz?”
“İkramiye dediğin ya maaş kadar olur ya da hiç olmaz. Meclistekiler ne kadar alıyormuş ikramiyeyi? Maaşı kadar değil mi?”
“KENDİMİ DOYURAMIYORUM BEN ZATİ AÇIM”
“Emekli memura geldi mi dişi kamaşıyor başkalarına veriyor. Ben 19 bin 600 lira ile ne halt edeceğim? Ben toplumsal yaşayan biriyim. Türkiye’de iktisat bitmiş, hukuk bitmiş, adalet bitmiş. Atatürk unsur ve inkılaplarını hiç konuşan yok. Zeytin alalım desek zeytinin kilosu da 500 lira. Ben zeytin mi yiyeceğim ne yiyeceğim? Halka bak, hak yalnızca pazara gidiyor. 800 lira koydum cebime 800 liram vardı pazara gittim iki poşet bir şey alabildim. İki poşet öbür bir şey alamadım. Ben nasıl geçineyim nasıl edeyim? Nasıl edeceğim ben artık? Nereden alıp da vereceğim kendimi doyuramıyorum ben zati açım.”
