1996 yılında Amerika’dan Türkiye’ye dönen yüksek heykeltıraş Füsun Yalçın, orada gördüğü geri dönüşüm sisteminden etkilenerek, birebirini atölyesinde de uygulamaya başladı. Çöpleri ayrıştırmaya başlayan Yalçın, annesinden de geçen alışkanlıkla atıkları değerlendirmeye başladı. Füsun Yalçın, yumurta viyolünden yılbaşı süsü, pet şişeden dekoratif lamba yaparak birçok malzemeyi yine kullanıma kazandırıyor.
ATIKLARDAN SÜSLER YAPIYORUM
Evindeki atıkları ayrıştırarak çöpe attığını söyleyen heykeltıraş Füsun Yalçın, “Ben artık elimde olan her şeyi zati kategorize edip çöpleri ayırıyorum. Bunları kıymetlendirmek için bir şeyler yapıyorum. İnternetten de gördüğüm kimi şeyleri yapıyorum. Mesela yumurta viyolü herkesin meskeninde olan şeyler. Bunların ardını ya da önünü kesip kullanıyorum. Lale halinde bir şey çıkıyor. Bunları yan yana yapıştırdığınız vakit bir daire oluşturuyor. Ondan sonra da renklendiriyorsunuz. Bir asma yeri de yaptığınız vakit çok şık, dekoratif bir süs oluyor. Atıklardan yılbaşı süsleri yapıyorum. Lambalar, çiçekler yaptım” diye konuştu.
Amerika’da gördüğü geri dönüşüm sisteminden etkilendiğini belirten Yalçın, “1996 yılında Amerika’dan Türkiye’ye geldim. O vakitten beri bu attıkları değerlendirmeye çalışıyorum. Zira orada çok hoş ayrıştırıyorlardı. Her sitenin girişinde bu türlü değişik kağıt, cam, değişik çöplerin olduğu konteynerler vardı. Orada ayrıştırılıyordu. Burada da onu uygulamaya çalıştım” dedi.
STOKLARIMDA ÇOK SAYIDA ESERİM VAR
Deposunda atıklardan yapılmış çok sayıda eseri olduğunu söz eden Füsun Yalçın, “Ben bütün gereçleri ayırıp, çöpe o denli bırakıyordum. İşte bu türlü toplarken aklıma bunları kıymetlendirmek geldi, yapmaya başladım. Hoşuma da gitti. Tahminen bir gün bir yerde bir ağaç süslerim ya da dekoratif bir şey yaparım diye torbalarda duruyorlar” diye konuştu.
‘ANNEM DE HER ŞEYİ SAKLARDI’
Annesinin de atıkları değerlendirdiğini belirten Füsun Yalçın, konuşmasını şöyle sürdürdü:
“Benim annem de her şeyi saklardı. Mesela gelen bir ikramın paketini başka, ipini farklı sarar, biriktirirdi. Bize de ondan geçmiş demek ki. Bir de şunları tabiata atmak doğal çok vicdansızlık. Yok olması çok uzun sürüyor. 31 yıldır atıkları değerlendiriyorum. Benim kız kardeşim daha ayrıntılı geri dönüşüm değerlendirmesi yapıyor. Suyu mesela çok yönetimli kullanırız, ısıyı o denli. Mesela doğal gazı ben konutta çok aşırı yakmam. Üstümü giyinirim, daha az yakarım. Böylelikle daha tasarruflu davranmış oluyorum. Suyu mesela elimi yıkarken, musluğu kesinlikle kapatırım. O su hiç akmaz. Zira en çok o vakit su kaybı oluyor. Ona da çok dikkat ediyorum”
