Gezi Parkı Davası’nda tutuklanan Tayfun Kahraman’ın, ağustos ayında MS hastalığıyla ilgili doktor kontrolüne götürülürken altı buçuk saat kelepçeli halde bekletildiğine ait imgeleri ortaya çıkmıştı.
Üç yıldır cezaevinde tutuklu bulunan bir Tayfun Kahraman, nakil sırasında yaşadığı ağır insan hakları ihlallerini ve makûs muameleyi anlattı.
Yaşadıklarını Sözcü TV’de Uğur Dündar ile Arena’ya anlatan Kahraman, şunları söyledi:
“*Her şey baştan itibaren tuhaf ilerledi. Birinci başta yola çıkarken, olağandan çok daha sıkı bir halde kelepçelediler. Nazikçe misyonlu çalışana kelepçenin çok sıkı olduğunu ve bunun sıhhatimi olumsuz etkileyebileceğini ilettim.
*MS hastası olduğumu, olağan insanlarda görülen kan bedellerine ve kas yapısına sahip olmadığımı, kullandığım ilaçlar sebebiyle kan değerlerimin düşük olduğunu ve darbelere karşı daha hassas olduğumu açıkladım. Misyonlu, ne yapacağını amiri olan astsubaya sordu. Ben kelepçemi gevşetmesini beklerken, tersine daha da sıktı.
*Yaklaşık 25 dakika boyunca bu formda, canım acıyarak seyahat yaptım. Molada, bileklerimde morarma oluştuğunu görünce lakin o vakit kelepçeyi gevşettiler. Benden “FETÖ’cü” diye bahsettiler ve tutanakta “FETÖ/PDY hükümlüsü” olarak kaydettiler. Halbuki ben, FETÖ/PDY tarafından hazırlanan bir iddianame ve uydurulan kanıtlarla yargılandım. Bunu tekraren anlattık. Ömür uzunluğu karşı olduğum, bizi buraya göndermek için kumpas kurmuş ve kanıt uydurmuş bir yapıyla anılmak büyük bir hakaret. Bu durum, seyahatin ne kadar makus niyetle yapıldığını bir defa daha gösterdi.
*Hastanede muayene sırasında, olağanda jandarma dışarıda bekler. Esasen gittiğimiz hastanedeki oda üst kattaydı; kaçacak bir yer yoktu. Kaldı ki daha evvel tekraren tıpkı hastaneye gitmiştim ve hiçbirinde jandarma odada bulunmamıştı. Lakin bu sefer, “muayeneye eşlik edeceğiz” dediler.
*Sanırım hekimleri baskı altına alarak tutanak tutulmasını engellemek istediler. Fakat doktor, kollarımdaki izleri görerek tutanak tuttu ve vazifesini yaptı. Bunun akabinde kelepçemi tekrar daha sıkı bir formda bağladılar. Hastanenin içinde resmen sürüklenerek götürüldüm.
*Kurallara aykırıydı! Daha sonra öbür bir mahkumu diğer bir hastaneye götürdüklerinde, cezaevi aracını öğlen güneşinde, ağustos sıcağında bıraktılar. Esasen havasız olan aracın içinde dakikalarca güneşin altında bekletildim.
*Bu mühlet zarfında tansiyonum yükseldi, gözüm karardı ve parmaklarım uyuşmaya başladı. Üç yıla yakın müddettir tutukluyum ve o güne kadar sistematik bir eziyete uğramamıştım. Bu olanlar şok ediciydi, onur kırıcıydı. İnsanlığımı sorgulatır bir muameleye maruz kalmak ve bilhassa acı çekmem için efor gösterilmesi, nitekim şaşırtıcıydı.
*En büyük azap, hatasız olduğunu bile bile mahpusta tutulmak. Neredeyse üç yıl oldu; üçüncü defa yeni yıla ailemden ve evladımdan uzak giriyorum.
*Yeni yıl, herkes için umut demektir. Benim de umudum, Anayasa Mahkemesi’nde bekleyen evrakımıza bir an evvel bakılması ve adil yargılanmadığımız gerçeğinin karara bağlanması. Bu durum, bir yanılgı ya da yanlışlık olmaktan çıktı; zulme dönüştü.
*Umuyorum ki 2025, pakların mahpusta olmadığı bir yıl olur. Herkesin yeni yılını kutluyorum ve gösterdikleri takviye için teşekkür ediyorum. Emin olun, bu dayanaklar beni yalnız kapatıldığım bu hücrede daha güçlü kılıyor ve onur veriyor. Deniyorum ve en kısa vakitte meskenime döneceğime inanıyorum.”
