Başakşehir’de 12 yaşındaki Fazilet Karaman, okul bahçesinde arkadaşlarıyla top oynadığı sırada ayağının kaymasıyla düşerek başını beton tabana çarptı. Annesinin hastaneye götürdüğü çocuk beyin kanaması geçirdiği belirlenerek ameliyata alındı. 10 gündür ağır bakımda olan oğlunun vaktinde hastaneye götürülmediğini, okulun bu hususta ihmali olduğunu tez eden anne Hatun Karaman, “Revirdekilerde bir buz koyup, çocuğumu orada mevte terk etmişler. Çocuğum düştüğü anda ambulans çağırabilirlerdi. Çocuğum şu an kanama geçirdi ve hala hayati tehlikesi devam ediyor” dedi. Okul idaresi ise ihmal olmadığını savunarak, çocuğun annesine sağlıklı bir halde teslim edildiğini tez etti.
Olay, 13 Aralık Cuma günü saat 10.30 sıralarında Başakşehir Oyakkent İlkokulu’nda meydana geldi. Arkadaşlarıyla birlikte yağışlı havada top oynamak için okul bahçesine çıkan 7’nci sınıf öğrencisi Fazilet Karaman, ayağının kaymasıyla düşerek başını beton tabana çarptı. Fazilet, arkadaşları tarafından revire götürülürken okul idaresi ise annesi Hatun Karaman’a haber vererek okula çağırdı.
ENTÜBE OLARAK AĞIR BAKIMDA
Annesinin okuldan alarak Küçükçekmece Kanunu Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesine götürdüğü çocuk, beyin kanaması geçirdiği tespit edilerek ameliyata alındı. 10 gün evvel ameliyat edilen ve entübe olarak ağır bakıma alınan Fazilet Karaman hala uyandırılamazken, ailesi okul idaresi hakkında kabahat duyurusunda bulundu. Soruşturma kapsamında polisin olayla ilgili çalışmalarının sürdüğü öğrenildi.
‘AMBULANS ÇAĞIRMAMIŞLAR VE HALA KENDİLERİNİ AKLAMAYA ÇALIŞIYORLAR’
Yaşadıklarını anlatan anne Hatun Karaman şu tabirleri kullandı:
-Geçen hafta Cuma, saat 10.30 sıralarında bana bir telefon geldi. Açtığımda ‘Oğlunuz düştü. Önemli bir şeyi yok, açık yarası yok’ dendi. Hatta oğlum o durumdayken, benim telefon numaramı oğlumdan istemişler. ‘Nasıl yani, siz rastgele bir yere götürmediniz mi? Ambulansı çağırmadınız mı?’ dedim. ‘Hayır annesi. Önemli bir durum yok. İçiniz rahat etsin istiyorsanız, siz gelin götürün’ dediler.
-Ben de bu durumda hiç vakit kaybetmeden, meskendeki kıyafetlerimle okula gittim. Zati 3 buçuk kilometre aralıkta okul. Çocuğumu görmeye üst çıktığımda, revirdeydi ve yanında hiç kimse yoktu. Hemşire, sağlıkçı, revirde görevli hiç kimse yoktu. Yalnızca çocuğumun yanında sedyede yatan öbür iki çocuk ve çocuğum vardı. Ben gittiğimde, çocuğum başına buz koymuş, masaya başını dayayıp uyuklamıştı. Onu o formda gördüğümde ben bittim. ‘Çocuğum ya burada beyin kanaması geçiriyorsa, nasıl tek başına bırakırsınız?
-Koyduğunuz buz bile erimiş. Nerede buradaki beşerler?’ dedim. Biraz da sesimi yükselterek söyledim anne olarak. Herkes o sesime odalarından çıkmaya başladı. Bir öğretmen çıktı. Ona, ‘Hocam bu okulda 2 seferdir tıpkı şey oluyor. Benim kızımın başına da birebir olay geldi. Onda da birebir ihmali yaptınız. Şayet çocuğuma bir şey olursa ben gereken mercilere başvuracağım’ dedim. Beni orada çocuğumla tek başıma bıraktılar.
-Ben tek başıma uğraş ederek çocuğumu hastaneye götürmeye çalıştım. Hastane okula çok yakın, karşısında sağlık ocağı var. Oraya bile götürebilirlerdi. Benim 19 dakikamı şu an temel almışlar. Ben çok uzakta da olabilirdim, kent dışında da olabilirdim, trafikte kalabilirdim, aracım da olmayabilirdi ya da telefonuma ulaşılamayabilirlerdi. Çocuğuma rastgele bir halde ambulans çağırmamışlar ve hala kendilerini aklamaya çalışıyorlar.
‘ÇOCUĞUMU VEFATA TERK ETMİŞLER’
-Çocuklarımız buraya eğitim almaya gidiyor. Esasen teneffüs olduğunda oynayacaklar. O kadar kaygan bir tabana, yağlı boya yapmanın manası yok ki. Madem hava yağışlı ve tabanlar de kaygan, ihtar yapsınlar çocuklarımıza. Çocuk top oynarken, düşmüş sağına. Orada yalnızca iki arkadaşı çocuğuma eşlik etmiş. Kucaklayıp, evvel banka oturtmuşlar. Kamelyada bir müddet oturmuşlar ve çocuğum orada biraz ağlamış. Sonra, ‘Ben yeterliyim beni sınıfıma çıkartın’ demiş arkadaşların. Çocuklarımız daha akıllı ve şuurlu. Onlar arkadaşlarını götürürken, nöbetçi öğretmen yok. ‘Bu çocuğu nereye götürüyorsunuz? Nereye taşıyorsunuz? Ne oldu bu çocuğa?’ diye soran yok.
-Arkadaşları, Erdem’i dinlemiyorlar. Fazilet ağlıyor, ‘Ben uygunum beni sınıfıma çıkartın’ diyor. Arkadaşları makul davranıp, ‘Erdem hayır, seni revire götürelim’ deyip revire bırakıyorlar çocuğumu. Revirdekilerde bir buz koyup, çocuğumu orada vefata terk etmişler. Ambulans çağırabilirlerdi çocuğum düştüğü üzere. Açık yara mı olması gerekiyor? Dikişlik mi olması gerekiyor müdahale edilmesi için? İç kanama diye bir şey var. Çocuğum şu an iç kanama geçirdi ve hala hayati tehlikesi devam ediyor. Ağır bakımda 9 gündür, orada canıyla savaşıyor. Buna sebep olan herkes cezasını çeksin istiyorum
‘BENİM ACIMA SAYGISIZLIK YAPIYORLAR’
İddiaya nazaran okul idaresi olay sonrası, Anne Hatun Karaman’ın geç geldiğini öne süren bilgilendirme toplantıları düzenledi. Gözyaşları içinde evladının acısını yaşarken, acısına hürmet duyulmadığını öne süren Karaman, “Kendilerini savunmak için, ‘Anne 19 dakikada geldi’ halinde slayt görüntüler gösteriyorlarmış. Hala, bu durumda benim acıma saygısızlık yapıyorlar. Daha çok benim canımı acıtıyorlar. Çok öfkeliyim, içim yanıyor. Anne olarak benim içim yanıyor. Benim çocuğum derslerinde çok başarılıydı, çok saygılı bir çocuktu, kimseye ziyanı yoktu. Hırçın bir çocuk değildi. Her çocuk üzere o da top oynamak istemiş. O denli bir kaygan taban yapmışlar ki. Çocuklarımızın oynadığı alanlara yağlı boya yapmak ne demek? Fayanslar cam üzere. Doğduğu gün oldu bir de o gün 12 yaşına girdi. 12 yaşında çocuğum o kazayı geçirdi” dedi.
OKUL İDARESİ: İHMAL YOK
Okul idaresi olağan prosedürün uygulandığını belirterek; çocuğun annesine şuuru ve şuuru açık, sağlıklı formda annesine teslim edildiğini söyledi. Fiziki müşahedenin yapıldığı, ambulansa muhtaçlık duyulacak bir durumun gözlenmediğini öne sürerek okulun ihmali olduğu savlarını reddetti.
