Uluslararası Para Fonu (IMF), bahse ait yayımladığı blog yazısında, sanayi siyasetinin Avrupa’da tekrar kıymet kazandığı aktarıldı.
Ülkelerin, jeopolitik ayrışma ve ekonomik güvenlik zorluklarını aşmak, verimliliği artırmak ve yeşil dönüşümü hızlandırmak için giderek daha fazla sektörel siyaset müdahalelerine yöneldiği belirtilen yazıda, AB ülkelerinin devlet dayanağı harcamalarının son 10 yılda 3 katına çıkarak Gayrisafi Yurtiçi Hasıla’nın (GSYH) yüzde 1,5’ine ulaştığı kaydedildi.
Yazıda, bu takviyelerin büyük bir kısmının yeşil teknolojiler ve güç verimliliği projelerine aktarıldığına dikkat çekilerek, Fransa, Almanya, İtalya ve İspanya üzere büyük iktisatların bu artışa öncülük ettiği tabiri yer aldı.
Büyümeyi teşvik etmek için bu cins harcamaların daha da artması gerektiği konusunda artan fikir birliği olduğuna işaret edilen yazıda, lakin süratle ilerlemeden evvel durumu değerlendirmenin değeri vurgulandı.
“Kötü koordine edilmesi aykırı teper”
IMF’nin “Avrupa’da Sanayi Politikası” başlıklı yeni raporuna atıfta bulunulan yazıda, kelam konusu raporun sanayi siyasetinin muvaffakiyetinin sırf harcama fiyatına değil birebir vakitte harcamanın ne kadar yeterli yapıldığına bağlı olduğunu gösterdiği aktarıldı.
En âlâ niyetle hazırlanan siyasetlerin bile berbat bir halde koordine edilmesi halinde aykırı tepebileceği belirtilen yazıda, bir ülkede makul bir kesimde üretimi artıran ve maliyetleri düşüren sübvansiyonlar yahut vergi indirimleri üzere güçlü müdahalelerin öbür bir ülkede tam zıddı tesir yaratabileceği, mukayeseli üstünlükleri zayıflatabileceği ve verimsizliklere yol açabileceği tabir edildi.
Yazıda, “Tek taraflı sanayi siyasetleri, ticarete açıklıkları göz önüne alındığında, birden fazla AB ülkesi için kaybetmeye mahkum bir stratejidir” değerlendirmesinde bulunuldu.
Dikkatlice tasarlanmadıklarında tek taraflı siyasetlerin bölge genelinde zıt tesirler yaratma riski taşıdığı belirtilen yazıda, bu tesirlerin siyasetlerin yararlarını aşabileceği kaydedildi.
Yazıda, Avrupa’nın sanayi siyasetlerinin birleşik, koordineli bir çerçeveye muhtaçlığı olduğu vurgulanarak, ülkelerin eforlarını uyumlu hale getirmesi durumunda sanayi siyasetinin yararlarının maliyetlerini aşabileceğine dikkat çekildi.
