İzmir’in Karşıyaka ilçesinde, 22 yıl evvel meskeninin önünden zorla arabaya bindirildikten sonra bir daha haber alınamayan Osman Dikici’nin acılı anne ve babası, 22 yıldır yılmadan usanmadan oğullarını arıyor. Kayıplara karıştığında 27 yaşında olan Osman Dikici’nin babası Kemal Dikici, “Ömrümün yarısı ağlamakla geçti, kanser oldum” diye konuştu.
Olay, 1 Haziran 2002 gecesi Karşıyaka ilçesi Bahçelievler Mahallesi Cevdet Bilsay Caddesi’nde meydana geldi. İlçede market işleten ve o vakitler 27 yaşında olan Osman Dikici, meskeninin önünden aracına bineceği sırada, kimliği bilinmeyen şahıslarca arabaya bindirilip kaçırıldı ve o günden beri konutuna dönemedi. Dikici’nin ailesi o günden bu yana çocuklarını aramayı sürdürürken, aile hem polise haber verdi hem de kendi imkanlarıyla çocuklarını aramayı sürdürdü lakin aramalardan hiçbir sonuç çıkmadı. Son olarak 2018 yılında yapılan bir ihbar ile soruşturma tekrar açılsa da o çalışmalardan da bir sonuç çıkmadı.
Gizemli telefon: “Bizim Osman ile işimiz var, kendisi bir ay bizimle kalacak”
22 yıl evvel ilçede rüşvet savıyla açığa alınan polislerin oğlunu kaçırdığını ileri süren baba Kemal Dikici, oğlunun kayıplara karışmasının akabinde kendilerine gelen bir telefondan bahsetti. Osman’ın yanlarında olduğunu söyleyen telefondaki gizemli bireyden bahseden baba Dikici, “Market açtık, oğlum marketi çalıştırıyordu. İşe sabah gidiyor, akşam geliyordu. O mıntıkada misyonlu 3 polisle tanışmıştı. Bunlarla samimiyet kurmuşlardı. Bir gün o bölgede polisler bir kişiyi ruhsatsız silahla yakalamışlar, şüpheliye de 4 bin dolar karşılığında kendisi hakkında rapor tutmama teklifinde bulunmuşlar. Sonra bu bireyden daima para istemişler ve silahla yakalanan kişi avukata başvurunca avukatı da tehdit etmişler. Bunların hepsinden Osman’ın da haberi var. O devrin emniyet müdürünün devreye girmesiyle bu polisler açığa alınıyor. 1 Haziran 2002 gecesi Osman meskene gelmedi ve sonraki sabah biz kendisini aramaya başladık. 2 Haziran gecesi de bize bir telefon geldi ve Osman’ın kaçırıldığını söyledi; ‘Bizim Osman ile işimiz var, kendisi bir ay bizimle kalacak’ dendi. Ben kim olduklarını söylediğimde de telefon kapandı. Daha sonra polis takımları tarafından yapılan çalışmayla yakalandılar; ancak Osman ortada yok. Nerede olduğu sorulduğunda da Osman’ın kendilerinden ayrılıp gittiğini söylemişler. O gün bugündür oğlum ortada yok” dedi.
“Ömrümün yarısı ağlamakla geçti”
Oğlunun dirisine de ölüsüne de kavuşamadıkları bu süreçte, kederden kanser hastası olduğunu, daima ağladığını söyleyen baba Kemal Dikici, “Sürekli mahkemelerle uğraştık oğlumu bulmak için. Daha sonra 20 seneyi geçince vakit aşımına uğramasın diye tekrar evrak açtırdık. Bu vakte kadar oğlumun dirisini de ölüsünü de aradık. Kanser hastası oldum, kemoterapi gördüm. Kolay bir iş değil, Allah kimseyi, düşmanımı bile evlat acısıyla sınamasın. Televizyonda kayıplarla ilgili bütün programları izliyorum, oğlumdan bir iz çıksın diye her gün kanallara bakıyorum. Ömrümün yarısı ağlamakla geçti. Oğlum canlı gelirse dünyalar benim olur. Kaçırıldığında 27 yaşındaydı, artık ise 49 yaşında. Polis grupları oğlumu hala arıyorlar uğraşlı bir formda. Oğlumun kaçırılmasının hatalısı olan Bülent Uzun’un da Ukrayna’da olduğu ve kırmızı bültenle arandığını öğrendik” diye konuştu.
“Oğlum artık karşımda olsa doya doya sarılır hasret giderirdim”
Oğluna duyduğu hasreti lisana getiren acılı anne Fatma Dikici ise, “1 Temmuz akşamı oğlum bana telefon etti ve konuta geleceğini söyledi. Gece uyudum uyandım ve baktığımda yatağında yoktu. Sabah bir daha baktım yeniden yok. O gece bir telefon geldi ve Osman’ın ellerinde olduğunu söyledi. O günden beri kendisinden haber alamadık. Devlet büyüklerinden ve tüm yetkililerden yardım istiyorum. Oğlum artık karşımda olsa doya doya sarılır hasret giderirdim. Oğlumu kaçıranların, bizi bu duruma sokanların yargılanmasını istiyorum. Eşim de ben de hasta olduk. Allah kimseye bu badireyi vermesin” açıklamasında bulundu. – İZMİR
