Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün 10 Kasım 1938 günü vefatının akabinde gözü yaşlı vatandaşlar Ankara Radyosu’na hislerini lisana getiren mektuplar gönderdi. Hüzün dolu bu mektuplardan 38’inin üzerine, “Okunmaz, kolay, çocukça, tekerleme” üzere notlar yazılarak okunmadı ve arşive kaldırıldı. Bu mektuplar 86 yıl sonra gün ışığına çıkarıldı.
BÜYÜK ACI SATIRLARDA
Aralarında Nezihe Araz’ın lise öğrencisiyken kaleme aldığı ağıt niteliğindeki mektubun da yer aldığı mektup ve şiirler gazeteci-yazar Nüket Aşkın tarafından “Kelimelerde Gizli Feryatlar’’adlı bir kitapta toplandı. Mektuplar Türk halkının Atatürk’ün mevti sonrası yaşadığı acının büyüklüğünü de gözler önüne seriyor.
BİR BABANIN AĞIDI
Bir evrak halinde arşive kaldırılan bu mektup ve şiirlerin yer aldığı Aşkın’ın kitabında, 10 Kasım’a ilişkin gazete haberleri ile vatandaşların yaşadığı acının boyutunu ortaya koyan çarpıcı fotoğraflar da yer aldı. Pir Sait isyanında şehit düşen Yüzbaşı Akif Türkoğlu’nun Uşak Ortaokulu öğrencisi kızı Cahide Türkoğlu tarafından yazılmış bir şiir ile Atatürk’le birebir gün evladını kaybeden bir babanın ağıt niteliğindeki şiirine de kitapta yer verildi.
İnkılabın birinci jenerasyonu Ata’sına seslendi
Nezihe Araz’ın şimdi 18 yaşındayken Ata’ya yazdığımektup şöyle:
“Diyorlar ki;
Kurtarıcısını ve en büyük evladını kaybettin. Bunu duyduğumuz saniyeden beri bir daha asla geri dönmeyecek olan büyük kaybımıza içimiz yana yana ağlıyoruz. Üzüntümüz asla tesellisi mümkün olmayan bir büyüklüktedir.
ATAM, sen insanların asla fâni diye vasıflandıramayacağı bir değer, bir ölmezsin. Eğer biz bugün hala kendimizde yaşayacak bir kuvvet buluyorsak senin ölmezliğine inandığımız içindir.
Aylardan beri çektiğin acıların aynını biz de çektik. Hararetimiz seninkiyle birlikte yükseldi. Nabzımız seninkiyle tıpkı süratte vurdu. Artık seninle bir arada dünyayı terk etmekten bizi alıkoyan bir tek şey var. Bu sana verdiğimiz kelamdır.
ATAM. Bir MUSTAFA KEMAL’in yaptığını 20 milyon Mustafa Kemal yaşatacaktır. Buna emin ol. Buna emin olsunlar… Biz, inkılabın birinci kuşağı, dünyanın en büyük sevinçlerini ve en büyük acısını senin şahsında tattık. Seni gözlerimizle gördük. Sesini işittik. Pek çoklarımız yapan ve yaratıcı ellerini içine sığmayan bir hürmetle öptü. Artık sensiz kaldık.. Ne diyorum? Sensiz kalmak mümkün mü? Büyük nutkun sesini jenerasyondan kuşağa götürecek, tarihe kaydettiğimiz her zaferde biz, senin asil ve necip çehrenin tecelli ettiğini göreceğiz.
Ey varlığımızı yaratan Sevgili, Büyük ATATÜRK;
Gittiğin yolda, kurduğun idealde, gösterdiğin emelde hiç durmadan, bugünkü üzere yürüyeceğimize kelam veriyoruz. Muhtaç olduğumuz kudret damarlarımızdaki asil kanda mevcuttur…”
