Avrupa Yakası’nda canlandırdığı Kubilay ve Seksenler dizisinde hayat verdiği Niyazi karakterleri ile hafızalara kazınan oyuncu Vural Çelik, uzun müddettir yaşadığı sıhhat sorunlarının akabinde geçtiğimiz günlerde 51 yaşında hayata gözlerini yumdu.
Çelik’in vasiyeti doğrultusunda cenaze, Levent’teki Barbaros Hayrettin Paşa Mescidi’nde kılınan öğlen namazının akabinde Kilyos Mezarlığı’na defnedildi. Çelik’in çok sayıda rol arkadaşının katıldığı cenaze merasimine, Avrupa Yakası dizisinden rol arkadaşı olan Cet Demirer ve Gülse Birsel’in katılmaması ve iki ismin sırf çelenk göndermekle yetinmeleri reaksiyon toplarken, oyuncu ve senarist Gülse Birsel toplumsal medya hesabından yaptığı paylaşımda cenazeye katılmamasının nedenini açıkladı.
“BİRKAÇ YILDIR CENAZELERE GİDEMİYORUM”
Kendisine yöneltilen ‘vefasızlık’ suçlamalarına cevap veren Birsel, anksiyete problemleri nedeniyle birkaç yıldır cenazelere katılamadığını belirtirken, Vural’a vedam; başlıklı iletisinde geçmişte yaşanılan küslük savlarına açıklık getirdi. Çelik’in kendisi hakkında manasız ve yakışıksız tabirler kullandığını belirten Birsel’e çok sayıda kullanıcı reaksiyon gösterirken, reaksiyonların akabinde kelam konusu paylaşım kısa müddet içerisinde kaldırıldı.
İşte Birsel’in Çelik hakkında yaptığı paylaşım:
Vural’a vedam; birkaç yıldır cenazelere gidemiyorum. (Çözmem gereken bir anksiyete.) Cenazeler, dini merasim kısmını farklı tutarsak vefat edeni yad etmek, veda etmek için vardır. Ben bunu yazarak yapacağım.
Bir iş arkadaşımı çok erken kaybettim. Şaşkın ve üzgünüm. Vural Çelik, ‘Avrupa Yakası’nın ikinci dönemine tek kısımlık Kubilay rolü için gelmişti. Çok tatlı bir performans gösterdi. O hafta yapımcıya “Mümkünse her kısım yazmak istiyorum” dedim ve Vural, takıma katılmış oldu.
Nevi şahsına münhasır biriydi. Setin çocuğu üzereydi. Herkese kendi kendine küser, nedenini bilmediğimiz bahislere alınır, sonra barışmak için ikramlar isterdi. Bu ikram konusu setin latifesi haline geldikçe “Bu hafta bana ne alıyorsun Gülse?” cümlesiyle girmeye başlamıştı stüdyoya. Birlikte çok güldüğümüz, keyfi yerinde olsun diye daima kollamaya çalıştığımız bir çocuksu ruhtu. Bilhassa bana ve Engin Günaydın’a çok nazı geçerdi. Sette biraz da bizi güldürmek için oynadığı bir “Mağdur persona”sı vardı. Şenay Gürler’le bir kahve içmeye mi çıkıyoruz, “Vaay olağan sosyete bizi davet etmez”! “Ya iki kız dedikodu yapacağız, sen niçin geliyorsun?” “Yok ben garibanım esasen, bir kahve ısmarlamazsınız bu yoksula, ben hangi parayla kahve içeceğim” filan derken bu sefer abarttığını fark edip onu gülme tutardı.
Setin bu klasik şakasından, bu dinamikten “Zenginliğine karşın daima mağdur daima ezik Gülenay”ı yazdım. Vural nefis oynadı. “Birinin bizi durduramadığı” günlerdi.
Son döneme girerken, ayrılmak istediğini söylediğinde ben dahil birkaç oyuncu arkadaşım vazgeçirmeye çalıştık. Fiyat, saatler, senaryodaki yeri üzere şikayetleri vardı.
Yapımcılarla konuşup, bana alıngan tonlu bir bildiriyle ayrıldığını söyledi ve teşekkür etti. Tahminen ısrar etmemi, üretimciyi arayıp onsuz olmaz dememi bekledi. Yanlış karardı bence.
Keşke son dönemde da birlikte oynasaydık. Ve keşke birkaç ay sonra bir TV programında benimle ilgili mana verilemez, yakışıksız cümleler etmeseydi. (Tabii kimse iş arkadaşıyla tek sebepten 16 yıl bağlantısı kesmez. Ancak sonraki yıllardaki yanılgıları, yanlışları burada anlatmaya gerek de yok, yakışık da almaz.) Ben oyuncu arkadaşlarımla olan uyuşmazlıklarda arbede, polemik, magazin…
