İZMİR’in Selçuk ilçesinde bulunan Şirince köyü, sonbaharda da kentin geriliminden uzaklaşmak isteyen yerli ve yabancı turistlerin uğrak noktası oluyor.
Selçuk’un 8 kilometre doğusunda yer alan Şirince köyü, tabiatı, pak havası, korunmuş mimarisi, tarihe tanıklık eden cumbalı beyaz Rum konutlarıyla turistlerin ilgi odağı oluyor. Maya Takvimi’ne nazaran kıyametin kopacağı 21 Aralık 2012 tarihinde, kıyametten etkilenmeyeceğine inanıldığı için ismini dünyaya duyuran Sevimlice, kentin gerilimi ve gürültüsünden uzaklaşıp, tabiatla baş başa kalmak isteyenlere kucak açıyor. Bağcılık, zeytincilik ve şarap üretimiyle bilinen Sevecence, sonbahar hoşluğuyla ilgi çekerken, fotoğraf tutkunlarına doğal fon sunuyor. Şirince’ye sonbaharda gelenler, köy görünümü karşısında kahvelerini yudumlamanın keyfini çıkarıyor.
ŞİRİNCE’DE 2 TARİHİ KİLİSE BULUNUYOR
Eğimli araziye kurulu köyde, paralel olarak dizilen meskenler sıralı bir manzara sunuyor. 19’uncu yüzyılda yapılan Aziz John Baptist ve Aziz Dimitrios kiliseleri, köyün kıymetli tarihi yapıları ortasında yer alıyor. Şirince’ye gelen turistler, Aziz John Baptist Kilisesi’nin yanındaki dilek havuzuna para atıp, dilek tutmadan köyden ayrılmıyor. Köydeki dükkanlar ve tarihi çeşmeler de dikkat çekiyor. Çarşıda köylülerin kekik, nane, baş, reçel, ikramlık eşya üzere eserlerini sattığı küçük tezgahlarda ne ararsanız bulunuyor. Ziyaretçiler, çarşıda bulunan kahvelerde kumda pişirilerek yapılan kahvelere ağır ilgi gösteriyor.
ESKİ İSMİ ÇİRKİNCE
Eski kaynaklarda ‘Dağdaki Efes’ ismi ile anılan esaslı bir geçmişe sahip olan Sevimlice köyünün kuruluşu hakkında farklı rivayetler bulunuyor. Bir kaynağa nazaran Şirince’nin kuruluşu, Beylikler Devri’ne rastlıyor. Rivayete nazaran, derebeyinin yanında çalışan köylülerden bir küme, azat edilmelerini ve kendilerine bugünkü Şirince köyü ile etrafının verilmesini istiyor. Derebeyinin ‘Yerleşeceğiniz yer hoş mi’ sorusuna karşılık ‘Çirkincedir’ oluyor. Derebey de ‘Köyünüzün ismi ‘Çirkince olsun’ der ve azat edilen köylüler tarafından Sevimlice kuruluyor. Sevimlice eski ismiyle Çirkince, 19’uncu yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu idaresi altında Rum nüfustan oluşan 1800 haneli bir köy olarak faaliyet gösteriyor.
9 EYLÜL’DEN SONRA RUM KÖYLÜLER GÖÇ EDİYOR
9 Eylül 1922’de İzmir‘in düşmandan kurtarılmasından sonra daha evvel bu yörede yaşayan Rum köylülerin birçok, Yunanistan’a göç ediyor. 1924 göçmen mübadelesi ile Yunanistan’dan gelen Türk ailelerin Çirkince’ye yerleştirilmeleri ile köy tekrar canlanmaya başlıyor. Cumhuriyet’in birinci yıllarında Çirkince’yi ziyarete gelen vaktin İzmir Valisi Kazım Dirik Paşa, bu hoş köyün ‘Çirkince’ ismini alamayacak kadar hoş olduğunu, o günden sonra Sevimlice olarak isimlendirilmesini istiyor. O günden sonra Sevecence olarak anılan köy, korunmuş mimari hoşluğu ile ziyaretçilerini kendine hayran bırakıyor.
‘ÇOK HOŞ BİR YER’
Şirince’ye arkadaşlarıyla gezmeye Aydın’dan gelen Kardelen Gelgeç (21) “‘Aydın dışına çıkalım’ diyerek geldik. Birinci aklımıza gelen yer, Şirince’ydi. Genel olarak çok hoş, yeşil bir yer, halkı çok sıcak” dedi. Gelgeç, yazın ve ilkbaharda da Şirince’nin çok hoş olacağını düşündüğünü belirtip, “Şu anda da yapraklar dökülüyor. Onun farklı bir hoşluğu var. Bana çok tatlı geldi” dedi. Sıla Çetinol (20) da “Arkadaşlarımla Aydın’dan geldik. Buraya daima gelmek istiyorduk. Çok hoş bir yer. Sabah havası biraz serindi, öğle çok güzel” diye konuştu. Şirince’nin eski isminin Çirkince olduğunu daha evvel duymadığını belirten Çetinol, “Hiç o denli değil, çok hoş bir yer” dedi.
