Ankara’da şahsa özel ayakkabı imalatı yapan babasının yanında 1973 yılında çırak olarak mesleğe başlayan Söylemez, yıllar içinde evvel kalfa sonra usta oldu.
Kentte çeşitli markalar için 130 çalışanıyla ayakkabı imalatı yapan fabrika kuran Söylemez, ekonomik krizin yaşandığı 2001 yılında tüm mal varlığını kaybetti.
Mesleğinden kopmayan Söylemez, uzun yıllar Kayseri’de çalıştıktan sonra 5 yılı aşkın müddettir de Nevşehir’de ayakkabı imalatı ve tamiratı yapıyor.
Söylemez, AA muhabirine, insanın ömrü boyunca çeşitli evrelerden geçebildiğini, hayattan yılmamanın kıymetli olduğunu belirtti.
Atölyesinde çalışan babasını çocuk yaşlarda gıpta ile izlediğini söz eden Söylemez, birebir mesleği yürütmek için babasının çırağı olarak iş hayatına başladığını anlattı.
Onlarca çalışanı vardı, tek başına kaldı
İnsanların beğenerek giydiği ayakkabıları üretmekten ve tamiratını yapmaktan keyif aldığını lisana getiren Söylemez, şunları belirtti:
“1980 yılına kadar babamla beraberdik. Usta olduktan sonra iki tezgahlı imalathanemiz 1990’lı yıllarda fabrikaya dönüştü. Yanımızda 130 kişinin çalıştığı bant sistemli üretime geçmiştik. Biz çeşitli firmaların ismine üretim yapıyorduk. 1999 yılından 2001’e kadar olan süreçte birtakım zorluklarla karşılaştık ve bu hale geldik. O yıllar bizim için çok sıkıntı geçti. Çok daralma yaşandı. Onun tesirini kaldıramadık, benim yaş grubumdaki arkadaşlarımın birçok battı.
“Sektörde nitelikli eleman açığı var”
İmalat dalında yeni ustaların yetişmemesinden ve gençlerin bu zanaata ilgi göstermemesinden yakınan Söylemez, “Para her şey değildir. Ben en son çırağımı 1997’de usta yaptım. Bir daha da kimseyi görmedim. Bölümümüzde yetişen insan sayısı çok az. Haddinden fazla yetişmiş eleman açığı var. İnsanların ayaklarına hizmet ediyorsunuz. Beşerler bunu giymek zorunda lakin bunu yapacak yetişmiş eleman olmadığından makineleşme yaygınlaştı.” diye konuştu.
